تاندونیت آشیل در 11% صدمات و آسیب های ورزشی در دوندگان دیده می شود. تاندون آشیل، تاندون بزرگ پشت مچ پا است که عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه بنام کالکانئوس متصل می کند و کار اصلی آن بلند کردن کف پا از سطح زمین (Push off) در سیکل راه رفتن است. تاندونیت آشیل اکنون بعنوان تاندینوپاتی آشیل گفته می شود زیرا در واقع یک وضعیت التهابی نیست بلکه ایجاد یک بافت اسکار و فقدان ساختمان نرمال فیبرهای تاندون است.

تاندونیت آشیل می تواند بصورت حاد باشد و در پی یک فعالیت زیاد در طی چند روز ایجاد شود یا می تواند مزمن باشد و در طی زمان طولانی تری ایجاد گردد. به هر حال درمان آن بخصوص در افراد مسن تر بسیار مشکل است چون خونرسانی آن کم می باشد.

علایم تاندونیت آشیل مزمن :

• درد تدریجی آشیل در پشت مچ پا درست بالای استخوان پاشنه یا بطور تیپیک 4 سانتی متر بالای پاشنه
• این درد در ابتدای فعالیت شروع و با ادامه فعالیت تشدید می شود.
• درد با استراحت آرام می شود.
• در لمس تاندون درد ایجاد می شود.
• بیشترین درد در زمانی است که پاشنه کاملاً روی زمین گذاشته می شود.
• درد و سفتی تاندون در صبح و یا بعد از استراحت طولانی وجود دارد.
• ممکن است در مسیر تاندون ناصافی لمس شود. بخصوص در 4 سانتی متر بالای پاشنه.
• سفتی و تورم روی تاندون لمس می شود.
• ممکن است حتی پوست روی تاندون ملتهب و قرمز باشد.
• گاهی در هنگامی که انگشتان پا بشدت فشرده شود و مچ پا حرکت کند صدای خراشیدگی شنیده می شود .

علل تاندونیت آشیل مزمن:

1. تاندونیت آشیل مزمن ممکن است در پی آسیب حاد آشیل پدید آید. وقتی درمان بطور صحیح انجام نشود یا استراحت بعد از آسیب کافی نباشد.
2. تاندونیت آشیل اکثراً شاخص یک آسیب در اثر بیش تمرینی است.
3. افزایش فعالیت حرکت پاشنه.
4. کاهش زمان استراحت.
5. تغییر کفش یا استاندارد نبودن کف مکان ورزش.
6. کاهش دامنه حرکت مچ پا بعلت سفتی عضلات پشت ساق.
7. کسانیکه با پاشنه راه می روند.
8. Over pronation پا که باعث کشیدگی آشیل می شود.
9. پوشیدن کفش پاشنه بلند که باعث کوتاهی آشیل و عضلات پشت ساق پا می شود و سپس در هنگام ورزش با کفش ورزشی دچار تاندونیت می گردد.

درمان تاندونیت آشیل مزمن :

آن چه خود ورزشکار می تواند انجام دهد:
1. استراحت و ماساژ یخ
2. گذاشتن کفی برای پاشنه که هم پاشنه را بالا ببرد و هم ضربه گیر باشد فقط در طی درمان
3. باید مطمئن باشید که کفش ورزشکار برای پا و نوع ورزش او مناسب باشد
4. به پزشک مراجعه کند.

دستورات پزشک در رابطه با تاندونیت آشیل مزمن:

1. MRI
2. تجویز یک ضد التهاب مثل بروفن
3. تشخیص علت ایجاد کننده تاندونیت و برطرف کردن آن
4. فیزیوتراپی با u.s
5. استفاده از ماساژهای ورزشی
6. یک برنامه بازتوانی صحیح برای ورزشکار در نظر گرفته شود
7. استروئیدسیستمیک می تواند کمک کننده باشد ولی تزریق موضعی نباید انجام شود چون خطر پارگی تاندون را زیاد می کند
8. استفاده از (Eswt ) (Extracorpreal shock wave therapy)
9. اگر درمان های فوق ناموفق باشد می توان از درمان جراحی استفاده کرد